DIŞ POLİTİKADA YAPTIĞIMIZ, ÖNEMLİ YANLIŞLAR
  Aşağıdaki yazıyı, 16.08.2013 tarihinde yazmıştım. O günden bu yana, aldığımız yolun değerlendirmesini sizin yapmanızı dileyerek olduğu gibi yayınlıyorum.
  Birkaç gün önce dış politikada geçmişte yaptığımız ve bize çok pahalıya patlayan birkaç konuya değinmiştim. Maalesef benzer yanlışları, son yıllarda da sürdürmekteyiz.
  Yanlışlarımızın asıl nedeni, dış politikamızın değişen siyasi iktidarlara göre değişmesi olsa gerek.
  Bence dış politikamızın günlük politik çıkarlardan arındırılarak bir devlet politikası haline getirilmesi gerekir.
  Hatta yalnız dış politika değil terör ve eğitim politikasının da yılları kucaklayacak şekilde planlanması ve yönlendirilmesi gerekir.
  Böyle bir durum söz konusu olursa; meclisteki çoğunluğuna güvenerek her istediğini yapmaya kalkan iktidar partileri de siyasi iktidarın her yaptığını eleştiren muhalefet partileri de laf kalabalığından çok ülke yararına politikalar üretmek zorunda kalır.
  Şu durumda parmakla gösterilecek birkaç olay dışında; iktidar ne yaparsa yapsın muhalefet eleştirir, muhalefet ne önerirse önersin iktidar bildiğini yapar.
  Birkaç yıl önce iktidar partisi, “KOMŞULARLA SIFIR SORUN” politikası gereğince Ermenistan ile sıcak ilişkiler kurulmaya çalıştı. Muhalefet de bunu kıyasıya eleştirdi.
  Eleştirirken de dişe dokunur bir şey söylenmedi.
  Böyle bir yaklaşımı ben de eleştirdim. Eleştirirken  “Keşke böyle bir politika izlemeden önce Ermenistan’dan; Soykırım sorununu uluslararası alanda bir daha gündeme getirmeyeceğinin ve Dağlık Karabağ’daki politikasına bizim istediğimiz şekilde yön vereceğinin güvencesini alsaydık” dedim.
  Ermenistan, tam anlamıyla köşeye sıkışmış durumdaydı ve neredeyse dünyaya açılacak tek kapısı bizim kontrolümüzdeydi çünkü.
  Benzer yanlışları, Irak politikasında da yaptık. Tezkerenin geçip geçmemesinin doğuracağı ve doğurduğu olumlu veya olumsuz sonuçları, benim bilgi alanım değil.
  Ancak Irak’a yapılan müdahaleden sonra;  orada tecavüze uğrayan ve katledilen Müslümanlar başta olmak üzere tüm insanlar için iktidarımızla ve muhalefetimizle yeterli tepkiyi koyamadığımıza inanıyorum.
  Benzer şeyler, Irak 3 parçaya bölünürkenki tutumumuz için de söylenebilir.
  Ardından “ARAP BAHARI” denilen süreç başladı.
  İktidarıyla ve muhalefetiyle “DEDİĞİM DEDİKÇİ POLİTİKA” diye adlandırabileceğimiz tavır sergilenmeye devam edildi.
  Hem iktidar partisinde hem muhalefet partilerinde, yıllardır büyükelçilik yapanlar başta olmak üzere yıllarını dış politika yaparak geçiren onlarca insan olmasına karşın -bana göre- ülkemizin çıkarlarını ön planda tutan yeterli bir dış politika izleyemedik.
  İktidar, bir şeyler yaptı. Muhalefet kıyasıya eleştirdi. Devleti yöneten veya yönetmeye talip olan siyasi kimlikte insanlar, birbirleri ile kavga yapmayı sürdürdüler.
  Hazreti Ali’nin “Başkasının yanında yapılan eleştiri, eleştiri olmaktan çok hakaret sayılır” diye çok hoşuma giden bir sözü var.
  Ben, en azından çok önemli konular söz konusu olduğunda başbakanımızın veya siyasi parti liderlerimizden birinin veya birkaçının basına kapalı “LİDERLER TOPLANTISI” önermesini ve bu toplantıda herkes eteğindeki taşı döktükten sonra siyasi parti liderlerimizin toplumun karşısına tek söylemle çıkmasını bekleyecek kadar iyi niyetliyim.
  Bunu Kıbrıs’a yapılan müdahale sırasında kısmen yaşadık çünkü.
  O dönemde çok farklı söylemlerde bulunan Bülent Ecevit ve Necmettin Erbakan’ın partisi ortak bir söylemle Kıbrıs’ta yapılacak olası bir soykırımı önlediler.
  Hem de tüm dünyaya meydan okuyarak.
  Günümüzde de böyle bir uyum sağlanamadığı sürece Müslüman insanlar, Müslüman insanların kanını akıtmayı sürdürecek.
  Suriye ve Mısır’da aylardır akan kanın durması için liderlerimiz; bir araya gelip ortak bir söylemde bulunamıyorlarsa bile en azından hem Suriye ve Mısır yöneticileriyle hem muhalif güçlerle bir araya gelerek akan kanın durmasına önayak olmalılar.
  Suriye’de insan kesip kanını içmekle yetinmeyip ciğerini yiyenler de Mısır’da ve Suriye’de kendi vatandaşlarının üzerine ateş açmaktan çekinmeyenler de ateş açanların üstüne kelle koltukta yürüyenler de “MÜSLÜMAN” olduğunu söyleyenler.
  Yeter artık! Lütfen iktidarda veya muhalefette olan parti liderlerimizden biri çıkıp “MÜSLÜMANLIĞIN TEMEL İLKELERİNDEN BİRİ, ALLAH’IN VERDİĞİ CANI ALLAH’TAN BAŞKA BİRİ ALAMAZ” desin ve gereğini yapsın.